DobryCoach.pl

Przyszedł czas na pracę w korpo. Chciałam spróbować. Zostałam 6 lat. Po drodze jedna zmiana stanowiska. Przyszedł jednak moment, w którym poczułam, że to nie jest moje miejsce. Wypłata na czas, korzystna umowa, praca z ludźmi – ok, ale szukałam czegoś więcej. Poczułam, że: • nie wykorzystuję swoich umiejętności • nie idę ścieżką, w której chcę się rozwijać • zużywam codzienną energię i czas na coś, czego nie lubię robić • spotykam się ze ograniczoną ścieżką awansu • brak wpływu i bezwładność mi nie służą Opisując siebie z perspektywy czasu widzę dziewczynę, która żyje w przemęczeniu i przepracowaniu. Osiągałam cele, które nie były moje. A nawet jeśli były, to zostały one zmodyfikowane na potrzeby… wyższych szczebli. Mając świadomość wypalenia, które spotkało mnie w poprzedniej pracy, wiedziałam, że nie idę w odpowiednią stronę i zapętlam się w drodze do… nikąd? Utknęłam w martwym punkcie, z którego bardzo chciałam się wydostać. Potrzebowałam poczucia, że zawodowo mogę odżyć, a nie popadać w marazm. Pod koniec 2019 roku powiedziałam sobie „STOP!”. Siedząc w korpo zastanawiałam się czy naprawdę moje życie ma już tak zawsze wyglądać? Perspektywa kolejnych 10, 15 czy 20 lat była przytłaczająca. Niby dlaczego miałabym utknąć w tego typu pracy? Bo kredyt i rachunki? Bo stała kasa co miesiąc i umowa o pracę? Poczułam, że nie chcę się sama sfrajerować… i zaczęłam szukać nowych ścieżek. Zaczęło się od kursów z poradnictwa zawodowego, a później trafiłam na coaching, który pokazał mi wiele nowych możliwości. Nie pozostawiłam jednak zupełnie kształcenia się w tym obszarze – zostanie coachem jako towarzyszem zmian innych poszukujących osób od początku przynosiło mi wiele satysfakcji. Drugi punkt zwrotny w moim życiu nastąpił, kiedy zostałam mamą w 2021 roku. Nowe życie (dosłownie!), nowe pokłady energii i nowe pomysły na siebie. Wróciłam do tego, co lubię robić i w czym czuję się dobrze. Zrozumiałam, że moje życie zawodowe jest tam, gdzie są ludzie i bliższe relacje. Ludzie, których mogę wesprzeć i towarzyszyć im w zmianach życiowych. Tam, gdzie dzieją się rzeczy potrzebne ludziom, a nie głównie pogoń za tym, żeby tabelki świeciły się na zielono niczym trawa malowana wiecznie na ten kolor. Nastąpił także powrót do mojego (od zawsze) zakopanego marzenia, jakim jest praca z głosem. Artystyczne korzenie przypomniały mi, że chcę zostać lektorką. Obecnie pracuję nad tym systematycznie, pokornie i z wielką pasją. Myślę, że korpo jest OK, jednak sam/sama wiesz, że można tam zwyczajnie utknąć. Wtedy trudno ruszyć dalej. Dla mnie wyjście z korpo zaczęło się jeszcze długo przez złożeniem wypowiedzenia. Najpierw w myślach i planach. Później zbudowałam pomost, który umożliwił mi bezpieczne wyjście z etatu. Pomogły mi w tym moje potrzeby: samorealizacji, niezależności i realizowania potencjału w takim zakresie jaki on naprawdę(!) jest. Bez poczucia niewykorzystanych mocnych stron i talentów. Znalazłam w sobie dużo siły na to, żeby zbudować nowe życie zawodowe po korpo. Na tej drodze znalazłam także mentorów z różnych branż, którzy wspierali mnie. Doświadczając całego procesu zmiany, dziś wiem, że ryzyko jest wpisane w te ścieżkę. Jedno jest pewne – warto w ten sposób ryzykować dla siebie, jeśli tylko czujesz, że Twoje miejsce (i życie!!!) jest gdzie indziej. Wiem, że Ty też możesz zacząć jeszcz raz! Chętnie poznam Twoją historię. Prowadzę indywidualne sesje coachingowe oraz grupę korPomost, w której: -> spotykamy się po pracy, -> zapominamy o tym, czego wymaga od nas pracodawca -> przy wsparciu zaufanych uczestników budujemy swoje nowe, indywidualne ściezki na życie po korpo Do zobaczenia? :)