DobryCoach.pl

Każdy dzień mnie zaskakuje, pozwalając mi doświadczać nowych rzeczy. Czasami są to rzeczy trudne, skomplikowane, ale wiem że bez nich nie byłabym tym kim jestem dzisiaj.
Mamy dziś 23 października 2016 roku – ten dzień jest tylko raz w moim życiu. Zatem ten dzień jest niepowtarzalny, mam do dyspozycji kolejny dzień życia, kolejne 24 godziny (już nie bo 6 godzin minęło). Zastanawiam się, jak mogę ten dzień wykorzystać …..


Na chwilę spoglądam wstecz, w moją przeszłość, na dni które już minęły bezpowrotnie – zostały po nich wspomnienia, mądrość życiowa. Przyglądam się mojej historii życia, temu wszystkiemu co było mi dane doświadczać, tworzyć, próbować oraz temu czego nie było, bo zabrakło czegoś.

Czego? Nie wiem, może odwagi, spontaniczności, a może nade wszystko odpowiedzialności za siebie. Żyjąc każdego dnia tak mało myślimy o sobie. Zastanawiamy się jak zaspokoić potrzeby innych, a w kieracie dnia codziennego siebie stawiamy na samym końcu. Tak właśnie było ze mną – wszyscy poza mną byli ważniejsi. Przecież nie mogę myśleć o sobie, bo to egoistyczne, narcystyczne, jestem tu na tej ziemi nie dla siebie, ale dla innych. Oczywiście, że tak jest, ale najpierw Bóg stworzył mnie, a później postawił na mojej drodze innych ludzi. Najpierw Ja, a później oni. W taki sposób od dłuższego czasu funkcjonuję, wiedząc że odstaję od reguły.

Przestałam zastanawiać się co myślą na mój temat inni ludzie. Postawiłam siebie i moje uczucia na pierwszym miejscu. Wiesz co? I jest mi z tym „zajefajnie”. Czy to grzech, że chcę być szczęśliwa? Czy to coś złego, że chcę żyć? Bóg pośrednio dał mi życie. Pośrednio bo urodziła mnie moja mama, wychowali mnie rodzice. Latami programowany był mój mentalny system, który nigdy tak naprawdę nie był mój, tylko innych – rodziców, nauczycieli, społeczeństwa, i tylko Bóg wie kogo jeszcze.

Mam cudownych rodziców, zrobili co mogli by mnie wychować na porządnego obywatela RP, wpoili mi zasady, za które jestem im bardzo wdzięczna. Dzięki nim wiem, że jeśli w życiu chcę coś osiągnąć to muszę ciężko pracować. To jest fakt, nic nie przychodzi łatwo, ciągle idę pod górkę. Nawet nie chcę, by było odwrotnie, bo wówczas bym się nie rozwijała. Celem ludzkiego życia jest rozwój, zatem naszym „zakichanym” obowiązkiem jest się uczyć, doświadczać, próbować, eksplorować.

Ogranicza nas strach, lęk. Przed czym? Przed krytyką, odrzuceniem ……Kto to robi? Ja sama, Ty sam. My sami jesteśmy dla siebie największym lękiem, wrogiem, a nawet bym powiedziała czymś gorszym. Pokonanie SIEBIE, pozwala dopiero żyć. Inaczej ty nie żyjesz, TY egzystujesz. Miałam dość egzystencji, chciałam w końcu żyć. Robię to każdego dnia. Z jednej strony słyszę podziw, że jestem odważna, z drugiej krytykę, że jestem bezczelna. Szkoda jednak, że nikt z tych ludzi nie zadał mi kluczowego pytania – co takiego spowodowało, że ty w taki, a nie inny sposób postąpiłaś? Nikt nie zadał sobie trudu zrozumienia mnie. Większość ocenia, krytykuje, potępia. Nie oceniaj, obserwuj – to zasada, której się trzymam. Ludzie oceniają nas po pozorach, po tym co usłyszą na nasz temat.

Głód lepszego życia (nie, nie materialnego) powoduje, że ja idę do przodu, nie zatrzyma mnie nikt. Robię to dla siebie, ale też dla innych, by pokazać że można, że warto czasem zaryzykować – bo co najgorszego może się wydarzyć? Czy ktoś mnie zabije? – NIE, więc wybieram ŻYCIE.

To jest moje życie i nikt nie ma prawa mi go odebrać! Wszystko co robię, robię z jednej strony z myślą o sobie, ale zawsze stawiam po drugiej stronie innych. Nie jestem na tej planecie dla siebie, jestem tu dla innych, by dawać innym wartość. Taki jest cel mego istnienia. Mam misję, którą skrupulatnie realizuję. Czy jestem dla wszystkich? NIE, raptem dla 3%. Jestem dla osób, które chcą czegoś dla siebie i od siebie. Jesteśmy dualni, świat w którym żyjemy jest dualistyczny.

Pomyśl o sobie, postaw siebie na pierwszym miejscu, wykorzystaj daną Ci MOC, by inny mogli z tego skorzystać. Daj innym wartość!!!