DobryCoach.pl

Dominika: Mam dość tych powtarzających myśli w głowie, że jestem do dupy, że nic mi się nie udało, że mam beznadziejne życie. Zawsze chciałam pisać. Pracuję w administracji i jedyne co piszę to raporty i beznadziejne maile. Nie lubię swojej pracy, jednak ona daje mi poczucie bezpieczeństwa bo mam stałą pensję, która co miesiąc wpływa na konto, nie jest duża, jednak jest i wiem czym dysponuję. Rodzice zawsze mi powtarzali, że trzeba mieć konkretny zawód, poszłam na ekonomię, i co? Pracuję w administracji i czuję, że życie ucieka mi przez palce.

Coach: Które życie?

Dominika: Szalone, ciekawe, w którym się coś dzieje, w którym chce się żyć – podróże, szczęście, wolność, spełnianie marzeń.

Coach: A jakie masz marzenia?

Dominika: Pisanie, podróżowanie, wspinaczka, fotografia

Coach: Myślałam, że marzenia to są takie ogromne, że aż niemożliwe do osiągnięcia. A co z Twoimi marzeniami?

Dominika: No właśnie, moje marzenia są nie do osiągnięcia. Nie piszę bo nie mam czasu, na podróżowanie nie mam kasy, tak samo na wspinaczkę, nie znam się na fotografii – to jest wszystko nieosiągalne dla mnie.

Coach: To skąd wiesz, że chcesz pisać i z tego się utrzymywać?

Dominika: Zawsze to lubiłam. Pisałam książeczki, pamiętniki, listy. Zatracałam się w tym. Z wypracowań miałam same 5, byłabym świetną pisarką.

Coach: A co trzeba zrobić by zostać pisarzem?

Dominika: Skończyć polonistykę? Napisać książkę? …. Pisać.

Coach: To jak chcesz zostać pisarzem, który nie pisze.

Dominika: Chcę być pisarzem i pisać!

Coach: No, ale nie piszesz…

Dominika: ….. bo nie jestem pisarzem (śmiech)!!!! No dobra, wiem, zacznę pisać … (śmiech)