DobryCoach.pl

Każdy ma pewne dążenia, marzenia i wizję. Większość ludzi potrafi się jednak osadzić w rzeczywistości. Bardzo mały jest procent osób, która aktywnie kontestuje rzeczywistość. Wg. socjologii( Znaniecki) większość to tzw. "normalsi"- czyli osoby, które są kształtowane głównie przez media i środowisko społeczne. Sterowani od najmłodszych lat: najpierw przez rodziców i szkołę, przekazy medialne a potem zakłady pracy. Czy wiedzą o tym? Jeśli nie odczuwają wystarczająco mocnego bólu to nie. Bo impuls do walki o zmianę następuje wtedy, gdy aktualny stan powoduje u nas wystarczająco silną frustrację. Do ok 5 roku życia, jeśli mamy szczęście cieszymy się pewną beztroską. Potem wejście w pierwszy rozbudowany społeczny system- przedszkole powoduje, że stajemy się często niewolnikami nakazów. Jesteśmy tak mocno nauczeni wypełniać "powinności", że zapominamy, że większość z nich nie jest naturalna. Że można inaczej, bardziej efektywnie i szczęśliwie. Tym właśnie zajmuje się innowacja.

Innowacja jest zawsze zagrożeniem dla aktualnego systemu i dlatego wiele systemów patologicznych się przed nią broni. Mowa oczywiście tutaj o dobrej innowacji, bo sama innowacja nie zawsze jest dobra. Wszystko zależy od tego, do czego służy. Cały paradoks współczesnej Polski polega na tym, że problemy ubóstwa wynikają nie z braku realnych zasobów, a złego zarządzania. Szkoła Polska nie wspiera innowacyjności, gdyż jej korzenie sięgają jeszcze zaboru pruskiego.

Jeśli testy i matury piszę się pod klucz to ciężko spodziewać się czegoś innego. To mówi samo za siebie. Uczy się dzieci rywalizacji a nie współpracy, która najbardziej napędza innowacyjność. Nadmierna kreatywność w większości szkół czy rodzin oraz zakładach pracy jest tępiona. Także w sztuce. A przecież człowiek naturalnie dąży do wolności. Próba realizacji marzeń w niesprzyjającym systemie zawsze jest dla takich osób dużym ciężarem i obciążeniem. Pomysł o napisaniu artykułu o "optymalnym poziomie innowacyjności" powstał właśnie stąd, że koszta wprowadzania innowacji do innych są ogromne. Innowator często przez większą część życia w schematycznym świecie cierpi, bo dla niego zasady panującego świata są absurdalne. On chce tylko je wprowadzić, sprawić, że coś będzie działało płynnie. A inni nie pomagają w tym. Ludzi kreatywnych i wolnych jest niewiele dlatego powinni się oni trzymać razem. W pojedynkę ciężko wprowadzać inteligentne rozwiązania.

Optymalny poziom wprowadzania innowacji to przede wszystkim adresowanie swoich działań do odpowiednich ludzi. Dopiero w drugiej kolejności można pomyśleć o wdrażaniu produktów dla mas. Właściwe środowisko stymuluje i podtrzymuje nasze działania. Sprawia, że będziemy mogli żyć w zdrowym ekosystemie, w spełnieniu i szczęściu. Takiego życia chcą ludzie kreatywni. Najlepiej właśnie z nimi tworzyć życie i uniezależnić się maksymalnie od ponurych ludzi, bez nadziei i polotu. Wówczas nasze innowacje będą doceniane i będą przynosić korzyść całemu środowisku.