DobryCoach.pl

Jestem perfekcjonistka na odwyku. Jeszcze parę lat temu zostawałam w pracy po godzinach aby dokończyć idealną
prezentację lub wyliczyć bezbłędnie budżet projektu. Czułam ciągłą presja, lęk przed porażką, przed pokazaniem prawdziwej siebie, aż w pewnym momencie zaczęło mi to bardzo przeszkadzać. Zaczęłam pytać, jak sobie odpuścić i dać sobie trochę więcej wolności?

Poznaj swojego wroga, czyli trzy TYPY PERFEKCJONIZMU wg. Paul Hewitt i Gordon Flett

Pierwszy jest zorientowany na „ja” i wiąże się z tendencją do wyznaczania sobie nierealistycznie wyśrubowanych i niemożliwych do osiągnięcia standardów

Z kolei perfekcjonista zorientowany na innych ma ogromne oczekiwania wobec otoczenia. Rzadko przekazuje swoje obowiązki kolegom czy dzieli się z nimi zadaniami, bowiem obawia się rozczarowania.

Trzeci rodzaj to perfekcjonizm społeczny zorientowany na oczekiwania innych. Wierzą, że inni ważni dla nich ludzie (rodzice, rówieśnicy, nauczyciele) mają wobec nich wielkie oczekiwania. Czują, że muszą im za wszelką cenę sprostać, bo inaczej nie będą akceptowani.


CO Z TYM ROBIĆ?
Pomyśl czy idealny świat istnieje? Kto ustala standardy perfekcyjności?
Sprowadź perfekcjonizm do zdrowego poziomu
Naucz się odpuszczać I zobacz jak się z tym czujesz. Jednak świat się nie kończy, słońce dalej świeci…
Zadbaj o język, jakim mówisz do siebie. Sformułowanie„znowu ci nie wyszło” „jak zawsze nawaliłaś” zastąp "Tym razem nie wyszło, ale i tak udało się zrobić naprawdę dużo"