W pracy z osobą w kryzysie ważne jest nie tylko odpowiednie przygotowanie merytoryczne, ale też łączenie empatii z profesjonalizmem. Kryzys można postrzegać jako punkt zwrotny w życiu klienta – moment, w którym dotychczasowe strategie radzenia sobie przestają być skuteczne. W psychologii kryzys definiuje się jako stan przejściowy, w którym osoba odczuwa silny dyskomfort psychiczny i niepewność co do przyszłości. Jednocześnie, wśród trudnych emocji, kryzys stwarza przestrzeń na wzrost i rozwój. Coach powinien pomóc klientowi zrozumieć, że każdy kryzys ma swój początek, środek i zakończenie, pomóc klientowi przejść od percepcji kryzysu jako "końca" do postrzegania go jako "początku" nowego etapu.
Osoby w kryzysie często czują się osamotnione, niezrozumiane lub osądzane. Kluczowym zadaniem coacha jest stworzenie przestrzeni, w której klient poczuje się akceptowany i bezpieczny. Ważne jest wykazanie się empatią, aktywne słuchanie oraz brak oceniania.
Kryzys to czas intensywnych emocji: strachu, gniewu, smutku czy dezorientacji. Coach pomaga klientowi nazwać te emocje i zrozumieć, jakie sygnały wysyłają. Ważne jest także skupienie się na zasobach klienta – zarówno wewnętrznych (np. dotychczasowe sukcesy, umiejętność adaptacji), jak i zewnętrznych (wsparcie rodziny, przyjaciele, dostęp do specjalistów).
W kryzysie przyszłość może wydawać się przytłaczająca, dlatego warto skupić się na wyznaczaniu małych, osiągalnych celów. Podejście to pozwala klientowi odzyskać poczucie kontroli i sprawczości.
Często osoby w kryzysie koncentrują się na negatywnych aspektach sytuacji, co może potęgować poczucie bezradności. Coach może pomóc klientowi spojrzeć na kryzys z innej perspektywy, szukając możliwości zamiast ograniczeń reframing, o którym napisałam w innym artykule.
Komentarze