DobryCoach.pl

Potocznie zjawisko niewytrzymania psychicznego to wpływ przechodzenia kolejnego kryzysu, jest to trudne , ponieważ nie ma na to żadnej lekcji, by się do takiej sytuacji przygotować.

Co może nam pomóc , wesprzeć i podeprzeć :

Najczęstrzymi objawami , które wynikają w trakcie rozmowy , są poczucie bezsilności i brak motywacji,dalej wymieniane zatracanie celu, sensu życia.Bywa że położenie stagnacyjne w pracy zawodowej tak doskwiera, że nie wiemy jak dalej się rozwijać, bywa też że z naszymi problemami pozostajemy sami.Są to przyczyny scenariusza życia:odejście partnera, mobing w pracy, dzieci dorosłe odchodzą na swoje, zaczyna nam brakować zdrowia..

-Pierwszym które może nam pomóc to rozpoczęcie rozmowy z samym sobą....polubienie, samoakceptacja, pokochanie siebie, powrót w myślach do czasu młodości i dzieciństwa, co mnie ukształtowało i miało wpływ, rozpoczęcie marzeń.

-Siągnięcie po zeszyt i zapisywanie tego co przynosiło sukcesy i osiągałeś wyniki, co na to się składało, w czym byłeś dobry i prześcigałeś innych..Analiza tych mocnych stron z przeszłości i skonfrontowanie z sytuacją obecną, co mi obecnie brakuje, gdzie na nowo powiniem się wzmocnić, może odeszłem od pewnych wartości a to właśnie one dawały mi powodzenie..

-Wizualizacja aktualnego stanu , ponowne ustalenie priorytetów i poprzez to zdefiniowanie nowego celu.

-Zadbanie o odpoczynek , fizyczne aspekty:poprawienie wytrzymałości, kondycji, sylwetki, poprawianie odczuwania przyjemności z życia, nastroju.

-Zmiana nawyków wyżywieniowych, diety, stawanie się kobietą lub męższczyzną na nowo :sprawność fizyczna= zdrowy duch= atrakcyjność seksualna

-Przejście od stereotypu automatu w życie uczuciowe, pojawienie się miłości, dostrzeganie piękna,radość z życia i małych rzeczy, przemianowanie na myślenie pozytywne..to ostatnie daje duże zyski i efekty..

-Odnalezienie wsparcia :w kręgach osób, szukanie dobrych realacji:rodzina, przyjaciele, znajomi, koledzy, sięganie po znajomości ze szkoły, studiów ..

-Rozmowy z terapeutą, ustawianie zdrowego rytmu dnia, zajęć, wypoczynku.

Stany kryzysowe nie należy traktować pobłażliwie, trzeba znleźć czas na wyciszenie i refleksję.Pomocne są także wszelkie czynniki mobilazacyjne i motywujące jak dobre filmy, wzięcie udziału w jakimś seminarium, książki doświadczonych praktyków.

Najważniejszym podbudowa na nowo lepszego stanu psychiki, podniesienie samooceny, wiary w siebie, nie zwracanie uwagi na zewnętrzne reakcje tylko mocne przekonanie do swego ja i wartości że potrafię i podołam.

Powodzenia i Pozdrawiam.