DobryCoach.pl

Czytając wolną encyklopedię znajdujemy tak: Asertywność -termin w psychologii, oznacza posiadanie i wyrażanie własnego zdania , oraz bezpośrednie wyrażanie emocji i postaw.W granicach nienaruszających praw i psychicznego terytorium innych osób oraz własnych.Bez zachowań agresywnych , także obrona własnych praw w sytuacjach społecznych.Umiejętność nabyta..

Asertywność jest przyjmowana jako :

-umiejętność wyrażania opinii, krytyki , potrzeb , życzeń, poczucia winy
-umiejętność odmawiania w sposób nieuległy i nieraniący innych
-umiejętność przyjmowania krytyki , ocen, pochwał
-autentyczność
-elastyczność zachowania
-świadomość siebie(wad, zalet , opinii)
-empatia
-stanowczość
-umiejętność samooceny

To rozwinięcie leksykonowe, a jak przedstawia się to w praktyce?

Z mego doświadczenia byłem dowódcą i miałem żołnierzy, potem byłem brygadzistą i majstrem , prywatnie jestem rodzicem, z pozycji obecnego działania to nauczyciel i lider..

Dlaczego przedstawiam sprawę asertywności w kontekście osoby własnej??

Bo zbiega się ona do relacji między ludzkich, trafia w takie linie jak:dowódca -żołnierz, przełożony-podwładny, rodzic-dziecko, nauczyciel-uczeń, lider-współpracownik, menager-partner biznesowy,mówca-publiczność, dwubiegunowo..

Zmiana postawy na asertywną to w pierwszym rzędzie przeświadczenie dokonującego zmiany, że on autentycznie chce poprawić swoje relacje z ludźmi, środowiskiem działania.Tak więc przygotówka że to nie będzie łatwe, nastąpi czas do zafunkcjonowania , po drodze może kryzys i zawahanie.Od strony ludzi, struktury, zewnętrznego to świadomość że nastąpi opór, to co było traktowane z przymrużeniem oka musi odejść w przeszłość, przyjaźń warunkowa że się jest i dobrym kumplem i surowym menagerem na dłuższą metę nie wypali....

Przy wprowadzaniu zmian dylematy wnętrza, poczucie winy, kuszenie ku powrotowi do własnej strefy komfortu.Tak, bo mogłem tego nie wprowadzać, nie miałbym teraz kłopotów z ludźmi. Miałem lepsze relacje z podwładnymi, jednakże znacząco zmniejszyły się wyniki..

Jak to opanować?

W pierwszym zastosować należycie ,,narzędzia,,zarządzania, premie, pochwały, podnoszenie motywacji zespołowej.Ta cicha gra czyli pozostawanie przy swoim i konsekwetne egzekwowanie postanowień, musi być uparte, nie wolno zejść na manowce ulegania naciskowi grupy, banie się że wzniecony zostanie bunt i sprzeciw.Nastąpi wahadłowość reakcji własnej i grupy. .Wg.badań przełożenie powodzenia w wprowadzaniu zmian i to asertywnych , to okres do trzech miesięcy.Jeśli przetrzyma się ten ,,ciężki ,,okres, sprosta wyzwaniu , to można mówić że nastąpi okres polepszania.Wystąpią zyski.

Ludzie dojdą do przekonania , że tu nie ma co walczyć z szefem , bo on pozostaje przy swej opcji zmian , wymaga szacunku i poważania,jest konkretny. Ludzie zaakceptują taką postawę i uznadzą że jest ona lepsza.Przede wszystkim daje poczucie autentycznego parnerstwa,grupa odnosi wyniki . Lider nie opowiada pięknych bajek , tylko traktuje współpracowników serio i co za tym idzie także i wymaga..

Wcześniejszy dylemat, jak postąpić właściwie, czy pobłażać czy ostro wymagać, przejdzie w działanie uczciwe i profensjonalne.W tym chodzi o sposób relacji , szczerej, przyjaznej ale też i w odpowiednim momencie reagującej na uchybienia. Dawanie znaków że jest pewien dystans,porządek.

Asertywność to taka szala w związkach między ludzkich, że istotne by nie wpaść w pułapkę i bycie przyjacielem jako szef.I to za wszelką cenę.

Asertywność obok empatii to podstawowa umiejętność wchodząca w skład inteligencji emocjonalnej.

Pozdrawiam.