DobryCoach.pl

MENEDŻER INSPIRATOR

BUDUJĘ KATEDRĘ

Znacie to? Trzech robotników rozmawia ze sobą w przerwie w trakcie budowy. Jeden mówi: ja ciosam kamienie, drugi mówi: ja buduję ścianę, a trzeci: a ja buduję katedrę.

Każdy może przełożyć to na swoje realia. Patrząc przez pryzmat moich doświadczeń zawodowych mogłoby to brzmieć: ja rysuję linię, ja składam model, a ja projektuję pojazd szynowy.

To w dużym stopniu od menedżera zależy, jak o swojej pracy będę wypowiadali się jego pracownicy. Inspirowanie swoich pracowników, by czuli, że mogą wiele, że będę patrzeć na swoją pracę przez pryzmat dobra całej firmy a nie przez najbardziej wąską perspektywę z możliwych, to cenna umiejętność. Sprawianie, by ludzie czuli się odpowiedzialnie za całość projektu – jeszcze cenniejsza.

Natomiast czego może obawiać się kiepski menedżer posiadający odpowiedzialnych za swą prace i zmotywowanych ludzi w zespole, ano tego, że odbiorą mu pozycję, zasługi i dyktatorskiego budowania przyszłości swojego zespołu, oddziału czy też firmy.

Menedżer proaktywny wie, że ludzie czujący odpowiedzialność za swoją pracę pracują dużo efektywniej, są świadomi swoich poczynań, są kreatywni i po prostu myślą, zanim zrobią coś niewłaściwego. Uczą się też na swoich błędach.

Dodatkowy przykład, jak to działa:

Przykład zaczerpnięty z książki J. Whitmore. Trening efektywności:
Wyobraźcie sobie grupę pracowników budowalnych słuchających polecenia: Fred, przynieś proszę drabinę. W szopie jest jakaś”. Co zrobi Fred, jeśli nie znajdzie tam drabiny? Wróci i powie: „Nie ma tam żadnej drabiny”. A co by było, gdybym zamiast tego spytał: „Potrzebna nam drabina. W szopie jest jakaś. Kto chciałby po nią pójść?”
Fred odpowie: „Ja”, ale kiedy dotrze do szopy, okaże się, że nie ma tam żadnej drabiny. Co zrobi tym razem? Poszuka gdzie indziej. Dlaczego? Ponieważ czuje się odpowiedzialny. Chce, by mu się powiodło. Znajdzie drabinę dla dobra swojej samooceny. Różnica polega na tym, że dałem mu wybór, na który zareagował.